Geschiedenis van Santorini

De geschiedenis van Santorini gaat heel ver terug in de tijd. De eerste inwoners van Santorini waren de Pre-Hellenen, die verschenen rond 3000 voor Christus. Toen noemde het eiland Kallisti of Strongyli (rond) naar de vorm ervan want de vulkaan was nog niet begonnen met zijn verwoestende werk. In 1450 V.C brak de hel los en verdween alle vorm van leven. Na de alles verwoestende ramp werd het weer rustig. Het waren de Phoeniciërs die rond 1300 V.C voet aan wal zetten.

Aan het einde van de 12e eeuw arriveerden de Doriërs en die gaven het de naam Thira genoemd naar hun koning Theras. Nog later in de Hellenistische tijd, is het de vlootbasis van de Ptolemaeërs en daar kwam dan weer een einde aan door de verovering van de Romeinen. In de 3e eeuw werd het Christendom verspreid en had Santorini zijn eerste bisschop Dioscurus.

In 1204 arriveerden de Venetianen op Thira. Zij noemden het Santorini en hun hoofdstad was de burcht van Skaros. Vanaf dat jaar begint een periode van vele oorlogen. Slechts eenmaal ging het eiland op vredige wijze over van de ene bestuurder naar de andere, in 1840 toen de graaf van Naxos het als bruidsschat meegaf aan zijn dochter die huwde met de graaf van Kreta.

Het werd aanmerkelijk rustiger toen Santorini werd ingedeeld bij het Ottomaanse keizerrijk in 1579 toen waren er nog amper 500 inwoners. De Turken koloniseerden het niet, het eiland leefde in betrekkelijke autonomie en begon zich langzaam te ontwikkelen. In 1821 was de vloot van Santorini met 5.000 ton de derde in grootte van Griekenland. In hetzelfde jaar kreeg het na de opstand van de Grieken zijn vrijheid terug.